Αρχιμ. ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ
Στο εσχατολογικό διάγραμμα, όπως διδάσκει η Αγία Γραφή και ερμηνεύουν οι Άγιοι Πατέρες, υπάρχει μία περίοδος άσχημη, πού ονομάζεται «Μεγάλη Θλίψις». Κατ' αυτήν θα κυριαρχήση ο Αντίχριστος, ο οποίος θα πολεμή την χριστιανική πίστι και ηθική και θα καταδιώκη τους Χριστιανούς. Συγχρόνως ο Θεός θα παιδαγωγή την ανθρωπότητα πού αποστάτησε και δέχθηκε τον Αντίχριστο. Θα επιφέρη σκληρές παιδαγωγικές τιμωρίες, οι οποίες περιγράφονται στο όραμα των επτά φιαλών της Αποκαλύψεως (Πρβλ. 16ο κεφ. Αποκαλύψεως).
Οι Πεντηκοστιανοί διδάσκουν ότι κατ' αυτήν την ζοφερά περίοδο ο Χριστός θα φροντίση να προστατεύη τους δικούς του. Δηλαδή θα τους απομακρύνη από την γη. Θα τους αρπάξει στον ουρανό, στο μεσουράνημα. Και όταν τελειώση η Μεγάλη Θλίψις θα τους κατεβάση κάτω.
Σ' αυτή την δοξασία τους νομίζουν ότι βρίσκουν στήριγμα σε ένα χωρίο από το Ευαγγέλιο του Λουκά. Κάθε λίγο και λιγάκι φέρουν στο στόμα τους αυτό το εδάφιο. Νομίζουν ότι δικαιώνει την εσχατολογική τους θεωρία.
Λουκάς κα' 36, «Αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ, δεόμενοι, ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου». δηλαδή: «Να είσαστε πάντοτε ξάγρυπνοι και να παρακαλείτε να ξεφύγετε όλα αυτά πού πρόκειται να συμβούν και να σταθήτε μπροστά στον Υιό τού ανθρώπου».
Για να ερμηνευθή σωστά αυτό το χωρίο, πρέπει να χρησιμοποιηθή ένας ερμηνευτικός νόμος, πού ονομάζεται νόμος της συναφείας του κειμένου. Δηλαδή, να εξετασθή τι λένε οι αμέσως προηγούμενοι στίχοι. Αυτό το χωρίο είναι ο 36ος στίχος. Πρέπει να δούμε τι λένε οι δύο προηγούμενοι στίχοι, ο 34ος και ο 35ος. Αν δούμε αυτούς τους στίχους, θα καταλάβουμε αμέσως ότι το χωρίο έχει εντελώς διαφορετικό νόημα από εκείνο πού τού δίνουν οι Πεντηκοστιανοί.
Λουκάς κα' 34-35: «Και να προσέχετε τους εαυτούς σας μήπως γίνουν βαρείες οι καρδιές σας από κραιπάλη και μέθη και βιοτικές μέριμνες και έτσι πέση επάνω σας ξαφνικά εκείνη η ημέρα, διότι πράγματι θα επέλθη εκείνη η ημέρα σαν παγίδα σε όλους όσους κατοικούν επάνω στη γη».
Πριν από την Β' Παρουσία θα υπάρξη ένα χρονικό διάστημα, όπου θα επικρατή κάλμα. Όλα τα συγκλονιστικά γεγονότα, Αντίχριστος, Επτά φιάλες, Μεγάλη Θλίψις, θα έχουν περάσει. Κατ' αυτήν την περίοδο, όπως φαίνεται, θα σημειωθή η επιστροφή των Εβραίων στον αληθινό Μεσσία, σύμφωνα με την προφητεία του Αποστόλου Παύλου (Βλ. Ρωμ. ια' 25-26).
Αυτή η περίοδος, η αμέσως προ της Β' Παρουσίας ομοιάζει με τις ημέρες πριν από τον κατακλυσμό. Υπήρχε ειρήνη και ηρεμία. Η ζωή κυλούσε ήσυχα. Οι άνθρωποι έτρωγαν, έπιναν, γλεντούσαν, παντρεύονταν. Οπωσδήποτε κορόιδευαν και τον Νώε πού ετοίμαζε ένα περίεργο θεόρατο καράβι. Και ξαφνικά, χωρίς να το πάρουν είδησι ήλθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε (Πρβλ. Ματθ. κδ' 39). Ήλθε ξαφνικά. Όπως ένα ζώο πιάνεται ξαφνικά και ανύποπτα σε μια παγίδα.
Έτσι θα γίνη και με τον ερχομό του Κριτού κατά την Β' Παρουσία. Εκεί πού όλα φαίνονταν ήρεμα, τότε έρχεται ο Υιός του ανθρώπου και στήνεται το παγκόσμιο δικαστήριο.
Τα ίδια λέει και ο Απόστολος Παύλος. Αναφερόμενος στην ημέρα της Β' Παρουσίας σημειώνει ότι εκεί πού φαίνονται όλα ήρεμα - «ειρήνη και ασφάλεια» - τότε έρχεται ξαφνικά ο όλεθρος (Α' Θεσ. ε' 5).
Λοιπόν, επανερχόμαστε στα χωρία του Ευαγγελίου του Λουκά, όπου γίνεται λόγος για επαγρύπνησι. Στον 34ο στίχο έχει το ρήμα «προσέχετε» και στο 36ο το «αγρυπνείτε».
Να προσέχετε και να αγρυπνείτε διότι στις δύσκολες ημέρες χρειάζεσθε την θεία προστασία από τα διάφορα δεινά, και στις εύκολες ημέρες, λίγο πριν από την Β' Παρουσία κινδυνεύετε να το ρίξετε στην καλοπέρασι και στις διασκεδάσεις ή να απορροφηθείτε από θέματα οικογενειακά, επαγγελματικά, κοσμικών σχέσεων και φιλοδοξιών, με αποτέλεσμα να παραμελήσετε εντελώς την ψυχή σας. Έτσι μόλις ξαφνικά βρεθήτε μπροστά στην Παγκόσμιο Κρίσι, δεν θ' αντέξετε να σταθήτε και να ατενίσετε τον Κριτή, γιατί για σας η Β' Παρουσία και η Κρίσις θα ισοδύναμη με όλεθρο.
Στον 36ο στίχο μαζί με το «αγρυπνείτε» έχει και την φράσι «εν παντί καιρώ δεόμενοι». Δηλαδή μαζί με την προσοχή και την εγρήγορσι χρειάζεται και η προσευχή.
Πιο πάνω στον 19ο στίχο συνιστάται υπομονή -«με την υπομονή σας θα κερδίσετε τις ψυχές σας». Με την υπομονή στα δεινά, με την επαγρύπνησι στα εύκολα, με προσευχή και σε τούτα και σ' εκείνα, δεν θα χάσουμε την ψυχή μας, κι έτσι μόλις έλθη ο Κριτής θα μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι μπροστά του χωρίς τον φόβο της καταδίκης.
Η φράσις «σταθήναι έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» δηλώνει ότι αυτήν την ημέρα ο Χριστός θα κρίνη τον κόσμο. Οι Πεντηκοστιανοί ερμηνεύουν διαφορετικά, ότι αυτήν την ημέρα θα πάρη ο Χριστός τους εκλεκτούς στον ουρανό για να γλυτώσουν από την επταετία του Αντίχριστου. Θεέ μου, τι ξεκάρφωτες ερμηνείες! Τι πρωτοφανής διαστρέβλωσις του λόγου σου!
Σύμφωνα με τον προφήτη Δανιήλ (ζ' 13-14) την Παγκόσμιο Κρίσι θα την κάνη ο Υιός του ανθρώπου πού κάθεται στις νεφέλες του ουρανού - «ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως Υιός ανθρώπου ερχόμενος ην». Και για τους ραββίνους ακόμη η φράσις «Υιός ανθρώπου» εδήλωνε τον Μεσσία πού κάποτε θα έκρινε την ανθρωπότητα.
Το «ίσταμαι έμπροσθεν» σημαίνει δίκη όπου ο δικαζόμενος στέκεται μπροστά στον δικαστή. Για την δίκη του Χριστού με δικαστή τον Πιλάτο, ο Ματθαίος γράφει, «ο Ιησούς έστη έμπροσθεν του ηγεμόνος» (κζ' 11).
Εδώ στο χωρίο Λουκ. κα' 36, η φράσις «σταθήναι έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» αναφέρεται σε δίκη με δικαστή τον Χριστό. Εδώ το «σταθήναι έμπροσθεν» έχει και την έννοια ότι κάποιος προετοιμαζόταν, περίμενε την ημέρα της παγκοσμίου Δίκης, και θαρρετά και άφοβα αντιμετωπίζει τον δικαστή. Οι άλλοι πού το έρριξαν έξω κι «έκαναν», όπως λέμε, «την ζωή τους», αυτοί δεν θα έχουν πρόσωπο να στηθούν και ν' ατενίσουν τον Κριτή.
Ο στίχος κα' 36 αρχίζει με την προστακτική, «αγρυπνείτε». Αν αυτοί αγρυπνούσαν και περίμεναν την ημέρα της Κρίσεως, δεν θα βρίσκονταν σε δύσκολη θέσι.
Η θεωρία των Πεντηκοστιανών ότι μόλις πλησιάζουν τα δύσκολα, ο Χριστός θα τους μεταφέρη στο μεσουράνημα δεν εναρμονίζεται με τον λόγο της Γραφής. Εκεί στο μεσουράνημα δεν πρόκειται να στηθή δικαστήριο, αλλά προϋπάντησις. Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν ταιριάζει μ' αυτήν την θεωρία η φράσις «σταθήναι έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου».
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το άλλο ότι σε στίχο προηγούμενο ο Χριστός ομιλεί για υπομονή, «εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» (Λουκ. κα' 19). Η υπομονή χρειάζεται την ώρα του διωγμού και της θλίψεως. Με την υπομονή ξεφεύγεις από κάτι κακό, δηλαδή δεν αρνείσαι τον Χριστό. Και έτσι, την ώρα της Παγκοσμίου Κρίσεως, μπορείς να σταθής μπροστά στο δικαστικό του βήμα. Έχεις το κουράγιο να τον αντικρύσης.
Στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, εκεί πού περιγράφεται η αντιχριστιανική δράσις του Επτακεφάλου θηρίου, γράφονται τα εξής: «ωδέ έστιν η υπομονή και η πίστις των αγίων». Εδώ φαίνεται η υπομονή και η πίστις των αγίων (Αποκ. ιγ' 10).
Αν στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άγιοι θα αρπαχθούν στον ουρανό, τότε τι νόημα έχει αυτό το χωρίο; Αυτό ανατρέπει πλήρως την Πεντηκοστιανή θεωρία. Σπουδαίο εδάφιο, Αποκαλ. ιγ' 10. Ενώ οι Πεντηκοστιανοί θέλουν τους αγίους στα χρόνια του Αντιχρίστου στο μεσουράνημα, αυτό το χωρίο μας λέει ότι θα είναι στην γη και θα αγωνίζονται εναντίον του Αντιχρίστου με δύο όπλα, με την υπομονή και με την πίστι.
Αρκετές περικοπές και πολλά χωρία της Γραφής πού αναφέρονται στην εποχή της Μεγάλης Θλίψεως και του Αντιχρίστου ομιλούν για προσευχή, για πίστι, για υπομονή. Με αυτά τα όπλα οι Χριστιανοί θα ξεπεράσουν την δύσκολη ώρα.
Ο Κύριος θα ακούη τις προσευχές των ιδικών του και θα τους βοηθή.
(απόσπασμα από το βιβλίο: ΝΕΦΕΛΑΙ ΑΝΥΔΡΟΙ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου