+Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη
Στην πνευματική ζωή των Πεντηκοστιανών δίδεται στραβή κατεύθυνσις. Καλλιεργείται ένα πνεύμα που διαφέρει από αυτό που εμείς γνωρίζουμε μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία, και στα πρόσωπα των Αγίων μας.
Όποιος προσέξει την συμπεριφορά των ποιμένων της Πεντηκοστιανής κινήσεως θα διακρίνη ένα πνεύμα που δεν θυμίζει καθόλου την πραότητα και την ταπείνωσι του Χριστού.
Όποιος έτυχε ν' ακούση σε διάφορες περιοχές της γης Πεντηκοστιανούς κήρυκες θα έχη διαπιστώσει ότι το καράβι τους πλέει στην θάλασσα της υπερηφάνειας. Αυτό βέβαια σχετίζεται με την ιδέα που έχουν για την θρησκευτική τους ομάδα. Μέσα σ' αυτήν βρίσκουν το Άγιο Πνεύμα. Γεμίζουν με Άγιο Πνεύμα και γίνονται προφήτες. Ένας Πεντηκοστιανός ποιμένας εδώ στην Ελλάδα εκήρυττε ότι οποίος ενταχθεί στην ομάδα του γίνεται μεγαλύτερος από όλους τους προφήτες, ακόμη και από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή (Λ. Φέγγος, κασσέτα 25.1.1983).
Στους Πεντηκοστιανούς ιεροκήρυκες το ύφος τους, το χρώμα της φωνής τους χρωματίζονται από υπεροψία. Έτυχε να παρακολουθήσω σε μαγνητοσκοπημένες ταινίες πολλές τέτοιες ομιλίες Ευρωπαίων και Αμερικανών κηρύκων. Η φωνή τους έχει υπερήφανο ύφος. Να, πως ομιλούν.
«Απόψε εδώ θα τον πατήσουμε τον διάβολο˙ θα τον κάνουμε σκλάβο μας. Απόψε θα τον κάνουμε ρεζίλι. Απόψε θα πατήσουμε επάνω σε σκορπιούς και φίδια. Δόξα στον Κύριο μας»!
Ένας Ορθόδοξος ιεροκήρυκας ποτέ δεν ομιλεί με τέτοιο υπερήφανο στυλ. Αλλά στις αιρέσεις υπάρχει η πλάνη, υπάρχει ο διάβολος. Και αυτός, ο διάβολος, είναι η ενσάρκωσις τού εγωισμού. Όσοι σχετίζονται μαζί του, κάτι παίρνουν από αυτόν.
Γνώρισα κάποιον που από το 1981 μέχρι το 1993 ήταν αφωσιωμένος ολόψυχα στην Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής. Γνώρισε όμως και πολλές άλλες πεντηκοστιανές ομάδες σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Είδε πολλά και διάφορα. Δεν μπορούσε να καταλάβη, πως γίνεται να καυχώνται όλες ότι έχουν το Άγιο Πνεύμα και να μη μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους. Άκουσε πολλές προφητείες για μικρά και μεγάλα ζητήματα, και είδε ότι δεν επαληθεύθηκαν. Αφού έφυγε και αφού μετά από δύσκολο ψυχικό αγώνα εντάχθηκε πάλι στην Ορθόδοξο Εκκλησία, μας διηγήθηκε πολλά και διάφορα. Κάποια φορά μας είπε: «Όλες αυτές οι ομάδες είναι δημιουργήματα των πονηρών πνευμάτων. Σ' όλες αυτές λειτουργούν και δρουν πνεύματα υπερηφάνειας».
Στην Ορθόδοξο Εκκλησία υπάρχει ένα απαλό φρόνημα μετριοφροσύνης. Ο Ορθόδοξος δεν μπορεί να εκφρασθή όπως ο Πεντηκοστιανός και να πη: «εγώ σώθηκα, εγώ αναγεννήθηκα, εγώ έγινα άγιος, εγώ ανέβηκα στην κορυφή του βουνού, εγώ έγινα νέο κτίσμα». Ο Ορθόδοξος υιοθετεί την εγρήγορσι, την διαρκή εκζήτησι του θείου ελέους —«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Το αίσθημα της υπερήφανης αυτοπεποιθήσεως είναι ξένο προς αυτόν.
Σχετικά ο Απόστολος Παύλος λέει, «εκείνος που νομίζει ότι στέκεται όρθιος, ας προσέξη μη τυχόν πέση» (Α' Κόρ. ι' 12). Και τι γράφει στους Χριστιανούς των Φιλίππων; «Με φόβο και με τρόμο να εργάζεσθε να φέρετε εις πέρας την σωτηρία σας».
Αυτές οι προτροπές αγνοούνται από τους αιρετικούς. Αυτοί έχουν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Αν πλησιάσετε κάποιο Πεντηκοστιανό, εύκολα θα διακρίνετε το επηρμένο ύφος του. Είναι όλο καμάρι, λες κι έγινε πασάς στα Γιάννενα. Αν τύχη μάλιστα και γλωσσολαλεί, τότε ποιος τον πιάνει!
Αυτοί που γλωσσολαλούν, δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στις Πεντηκοστιανές ομάδες, διότι βλέπουν τους υπόλοιπους που δεν γλωσσολαλούν σαν παρακατιανούς. Μάλιστα, κορυφαία στελέχη των Πεντηκοστιανών ανά τον κόσμον, προβληματίζονται πάνω σ' αυτό το θέμα και σκέπτονται να τροποποιήσουν το δόγμα τους περί χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, ώστε να γεφυρωθούν οι διαφορές.
Κάτι παρόμοιο υπάρχει και στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Όσοι ανήκουν στους 144.000 και προορίζονται για ουράνιο παράδεισο, βλέπουν άφ' υψηλού τους άλλους, τον «πολύν όχλον» που είναι της επίγειας τάξεως και προορίζονται για επίγειο παράδεισο. Το πράγμα θυμίζει τις κάστες της ινδουϊστικής θρησκείας.
Το εγωιστικό πνεύμα που κυκλοφορεί μέσα στην αίρεσι των Πεντηκοστιανών ομοιάζει με δένδρο που παράγει άσχημους καρπούς. Οι ποιμένες τους και οι προφήτες τους μεθυσμένοι από εγωισμό, νομίζουν ότι γνωρίζουν το μέλλον. Και προφορικά, αλλά και γραπτά ορίζουν μελλοντικά γεγονότα. Κάποιες φορές προσδιορίζουν με ακριβή χρονολογικό προσδιορισμό την τύχη διαφόρων Ευρωπαϊκών κρατών, ότι τα κράτη που θα μπουν στην Ηνωμένη Ευρώπη θα είναι μόνο δέκα, ότι ο Αντίχριστος θα ένωση τις δύο Γερμανίες κ.λπ. Ομιλούν κάθε λίγο και λιγάκι για τον χρόνο της Β' Παρουσίας και της αρπαγής της Εκκλησίας.
Αυτοί που προφητεύουν, πλέουν μέσα στον εγωισμό και στην πλάνη. Και αυτοί που δέχονται τις προφητείες, επίσης πλανώνται.
Είναι περιττό να πούμε ότι όλες οι προφητείες τους αποδεικνύονται ψευδοπροφητείες. Αυτό θα το καταλάβη ο αναγνώστης μελετώντας το επόμενο κεφάλαιο, θα δη και τις αστείες πλευρές του θέματος. Δεν είναι μόνο για να κλαίς, αλλά και να γελάς. Ο εγωισμός τελικά γελοιοποιεί τον κάτοχό του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δημιουργεί και μεγάλο πονοκέφαλο όσον αφορά το πως θα δικαιολογήσουμε την αποτυχία της προηγούμενης προφητείας, και το πως θα στηρίξουμε αγιογραφικά την καινούργια.
Τι ρεζιλίκι έχουν να υποστούν ακόμη οι εγωιστές ποιμένες της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής !
Μα, έχουν πρωτοφανή εγωισμό! Για να το καταλάβετε αυτό θα σας διηγηθώ κάτι παλαιό. Ο Απόστολος Παύλος χειροτόνησε τον Τίτο επίσκοπο Κρήτης. Του έδωσε εντολή να «καταστήση» δηλαδή να χειροτόνηση σε κάθε πόλι «πρεσβυτέρους» δηλαδή ιερείς (Πρβλ. Τίτον α 5). Ας πούμε ότι στην Γόρτυνα χειροτόνησε πρεσβύτερο τον Ευλόγιο. Ο Ευλόγιος κάθε Κυριακή πρωί ευλογεί τον άρτο και τον οίνο και τον μεταβάλλει δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος σε σώμα και αίμα Χριστού, για να κοινωνήσουν οι Χριστιανοί της Γόρτυνος.
Φαντασθήτε τώρα να παρουσιασθή κάποιος που λέγεται Λεωνίδας, χωρίς να έχει χειροτονηθή από τον Τίτο, ο οποίος Τίτος είχε χειροτονηθή από τον Απόστολο Παύλο και να αποσπά τους Χριστιανούς σε δική του σύναξι και να λέη ότι και αυτός μπορεί να τελέση την θεία Ευχαριστία. Φαντασθήτε τον να λέη ότι δεν χρειάζεται Αποστολική Διαδοχή, ότι αυτός χειροτονήθηκε αοράτως από τον Χριστό. Φαντασθήτε τον να λέη, ότι ο Χριστός που του έδωσε ταλέντο να κάνη κήρυγμα, που έφερε πολύ κόσμο στην σύναξί του, αυτός τον χειροτόνησε αοράτως...
Αι, υπάρχει χειρότερος εγωισμός από αυτόν! Αυτός ο εγωισμός κυριαρχεί στους ποιμένες της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Χωρίς να μεσολάβηση η Αποστολική Διαδοχή, η επίθεσις των χειρών των Αποστόλων, έχουν το θράσος να λένε ότι μπορούν και μεταβάλλουν τον άρτο και τον οίνο σε σώμα και αίμα Χριστού.
Πράξεις η' 18, «Με τα χέρια των Αποστόλων εδίδετο το Πνεύμα το Άγιον». Εδώ πρόκειται για τους Αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη. Β' Τιμοθ. α' 6, «Το χάρισμα του Θεού που είναι σ' εσένα με την επίθεσι των χεριών μου».
Μέσω των Αποστόλων, μέσω της παρουσίας και της προσευχής των Αποστόλων, μέσω της επιθέσεως των χεριών των Αποστόλων δίδεται Άγιο Πνεύμα και η χάρις να μεταβάλης τον άρτο και τον οίνο σε σώμα και αίμα Χριστού. Αν τολμήσης μόνος σου, χωρίς να σε χειροτόνηση Επίσκοπος που βρίσκεται μέσα στην αλυσίδα της Αποστολικής Διαδοχής να ξέρης ότι είσαι ο πιο μεγάλος εγωιστής. Ο εγωισμός σου θα σε κάνη να προφητεύης, να τα γράφης και πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα σου, και κατόπιν να εισπράττης ό,τι εισπράττουν οι ψευδοπροφήτες.
Από το βιβλίο: ΝΕΦΕΛΑΙ ΑΝΥΔΡΟΙ-Τα παρατράγουδα των Πεντηκοστιανών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου