Ομιλία μακαριστού πατρός Δανιήλ Γούβαλη
«τα πάθη εθεοποίουν, την μέν επιθυμίαν Αφροδίτην, τον δε θυμόν Άρην, την δε μέθην Διόνυσον προσειπόντες» Ιερός Χρυσόστομος
Ο απόστολος Παύλος στην τελευταία του επιστολή την δευτέρα προς Τιμόθεον σημειώνει ότι θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι δεν θα την θέλουν την αληθινή θρησκεία την υγιαίνουσα διδασκαλία και θα στραφούν στους μύθους διότι στους μύθους θα βρουν αυτά που ταιριάζουν στις επιθυμίες τους.
Ας προσέξουμε την φράση «κνηθόμενοι την ακοήν».
Θα θέλουν οι άνθρωποι να ακούνε διδασκάλους και διδασκαλίες που θα κάνουν τις ψυχές τους ευχαριστημένες, η ακοή τους θα τέρπεται, θα γαργαλίζεται, διότι τα ακούσματα θα είναι ηδονικά.
Διότι τα δόγματα θα συμφωνούν με τις ηδονικές επιθυμίες τους.
Αν ακούσουν κάποιο σωστό δάσκαλο νιώθουν άσχημα, αν λόγου χάρη τους ομιλήσεις για την αυτοκυριαρχία για την εγκράτεια αν τους πεις ότι η εγκράτεια είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος αντιδρούν, αν τους προτείνεις κάτι από αυτά που συνδέονταν με την λατρεία του Διόνυσου ή της Αφροδίτης τότε τα δέχονται κνηθόμενοι την ακοήν.
Επί δε τους μύθους εκτραπήσονται, αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος γίνεται πολύ κατανοητό στις ημέρες μας.
Υπάρχουν άνθρωποι που στρέφουν τα νώτα στην αλήθεια του Χριστιανισμού και αγκαλιάζουν με ζήλο όλα τα παραμύθια της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας.
Τα μεγάλα πνεύματα της αρχαίας Ελλάδος, οι σοφοί, οι φιλόσοφοι, οι ποιητές, είχαν εννοήσει τα χάλια της αρχαίας θρησκείας και είχαν φτάσει, ας το πούμε έτσι, στον προθάλαμο του Χριστιανισμού.
Υπάρχει μια αλήθεια που πρέπει εδώ να την τονίσουμε, στον Ιουδαϊκό χώρο προετοίμασαν για τον Χριστιανισμό οι προφήτες και στον Ελληνικό χώρο οι Έλληνες σοφοί.
Ο Πλάτων λόγου χάριν, ένα από τα πιο εκλεκτά πνεύματα που γέννησε η αρχαία Ελλάδα, δεν δεχόταν όσα έγραφε ο Όμηρος για τους Θεούς, δεν τον παραδέχονταν τον Όμηρο, διότι το θείον το παρουσίαζε γεμάτο πάθη αδυναμίες κακίες. Δηλαδή μέσω των μεγάλων σοφών οι Έλληνες έκαναν ένα βήμα μπροστά, με το Χριστιανισμό κάνουν άλλο βήμα μπροστά και έρχονται τώρα οι νεοπαγανιστές να μας γυρίσουν προς τα πίσω.
Δηλαδή, βρήκαμε ένα δυνατό φως, κατόπιν βρήκαμε άλλο υπέρλαμπρο φως και έρχονται κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να μας γυρίσουν πίσω στα σκοτάδια.
Απάθεια με την πατερική ορολογία σημαίνει κατανίκηση των παθών. Απάθεια κατά το θαυμαστό της Κλίμακoς σημαίνει επίγειος ουρανός. Απάθεια σημαίνει φως. Εκεί όμως που υπάρχει σκοτάδι βασιλεύουν τα πάθη, όσοι θέλουν να μας γυρίσουν στα σκοτάδια είναι υποδουλωμένοι στα πάθη.
Το όμοιο ζητεί το όμοιο και έτσι μας μιλούν για τους 12 θεούς, για θεούς γεμάτους από πάθη.
Ένας άνθρωπος φιλήδονος, σαρκολάτρης, που ξενυχτάει παρακολουθώντας αισθησιακά θεάματα και πορνικές ταινίες αυτός βολεύεται να στραφεί προς τους μύθους, να σκεφτεί την Αφροδίτη και να ονειρευτεί κάποιο τέμενος της Αφροδίτης πλαισιωμένο με ιερόδουλες. Εδώ αρμόζει να αναφέρουμε ένα λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου από την 7η ομιλία του στην Προς Ρωμαίους Επιστολή οι Έλληνες ότι «τα πάθη εθεοποίουν, την μεν επιθυμίαν Αφροδίτην, τον δε θυμόν Άρην, την δε μέθην Διόνυσον προσειπόντες».
Αντί δηλαδή να καταπολεμήσουμε τα πάθη, τα θεοποιούμε, τα προσωποποιούμε στον Άρη στο Διόνυσο και στην Αφροδίτη.
Σε μια εποχή που η κακία και τα πάθη πλεονάζουν προσφέρεται η αρχαία Ελληνική θρησκεία διότι οι εμπαθείς άνθρωποι βρίσκουν την δικαίωσή τους, διότι η διάπραξις αμαρτωλών πράξεων πάνω στην Γη δικαιώνεται θρησκευτικά, αφού τέτοιες πράξεις συναντώνται και στο Ολυμπιακό πάνθεο.
Ας πάρουμε ένα πάθος που κατά τον απόστολο Παύλο, Ρωμ.α’26, χαρακτηρίζεται ως πάθος ατιμίας, πρόκειται για την παιδεραστία την ομοφυλοφιλία.
Όποιος θέλει να ασκεί αυτό το πάθος βολεύεται να λατρεύει τούς 12 Θεούς διότι εκεί θα βρει δικαίωση. Θα κοιτάξει τον Απόλλωνα που είχε αδυναμία στον Δάφνη, ένα ωραίο νέο βοσκό της Σικελίας, που είχε αδυναμία στον Υάκινθο, ένα όμορφο βασιλόπουλο της Σπάρτης, θα κοιτάξει και τον πατέρα των θεών των Δία ο οποίος είχε βάλει στο μάτι τον γιο του βασιλέως Τρώα, τον Γανυμήδη, που ήταν νέος εξαίσιας ομορφιάς.
Μάλιστα σαν πατέρας των θεών που διέθετε όλα τα μέσα μεταμορφώθηκε σε αετό και με τα νύχια του θεϊκού πτηνού ο Γανυμήδης μεταφέρθηκε από την πεδιάδα της Τροίας στον Όλυμπο όπου καθιερώθηκε και σαν οινοχόος του Δια.
Ο Ανδρέας Λεντάκης στο βιβλίο του ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα, παρατηρεί σχετικώς «όμως ο Δίας δεν περιορίστηκε στο γυναικείο φύλλο, συγκινήθηκε και από το ανδρικό, ερωτεύτηκε τον ωραίο Γανυμήδη που τον απήγαγε αφού πρώτα μεταμορφώθηκε σε αετό και τον έκανε οινοχόο του για να μην τον έχει πάντα κοντά του ως ερωμένο του όπως αναφέρει η μεταγενέστερη παράδοση, έτσι η αναγνωρισμένη και ευρύτατα διαδομένη ανάμεσα στους Έλληνες παιδεραστία, της οποίας η άσκηση ρυθμιζόταν με νόμους, βρήκε και την αντίστοιχη ουράνια έκφραση με την προβολή της στο Ολυμπιακό πάνθεο οπότε και με αυτόν τον τρόπο δικαιωνόταν θρησκευτικά η γήινη εξάσκησή της» εδώ κλείνουν τα εισαγωγικά.
Υπογραμμίζουμε την τελευταία φράση, οπότε με αυτόν τον τρόπο δικαιωνόταν θρησκευτικά η γήινη εξάσκησή της.
Δηλαδή ψυχολογικά αίτια, βαθιές ψυχολογικές απαιτήσεις, κάνουν κάποιους ανθρώπους να εκτρέπονται στους μύθους, στην αρχαία Ελληνική μυθολογία, διότι εκεί τους δίνεται το πράσινο φως σε κάθε εμπαθές όραμά τους.
Ο Ιερός Αυγουστίνος στο σύγγραμμά του η Πολιτεία του Θεού αναφέρει ότι εάν κάποιος Ρωμαίος διέπραττε μοιχεία απολογείτο ως εξής: Τι με κατηγορείται για μοιχεία αφού και ο Δίας διέπραττε μοιχείες, κατηγορείτε εμένα που είμαι ένα homunculum; -homunculum θα πει ανθρωπάκι- αφού ο μεγάλος θεός το έκανε, τι μαλώνετε εμένα ένα μικρό και άσημο ανθρωπάκι ;
Για τις μοιχείες του Δία παρουσιάζουμε ένα άλλο απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο του Ανδρέα Λεντάκη, ο Δίας είναι ο πρωταθλητής των ερωτικών περιπετειών είναι ο κορυφαίος ουράνιος εραστής που συγκινείται από κάθε όμορφη γυναίκα είτε αυτή είναι θεά όπως η Ήρα, η Δήμητρα, η Μήτις, η Θέμις, η Ευρυνόμη, η Μνημοσύνη, η Λητώ, η Διώνη, η Ευρυόδια, είτε είναι νύμφη όπως η Αίγινα η Αντιόπη και η Καλλιστώ, είτε είναι θνητή. Στον μακρύ κατάλογο των θνητών ερωμένων του πατέρα των θεών συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των άλλων η Νιόβη, η Λήδα, η Δανάη, η Αλκμήνη, η Ιώ, η Ευρώπη, η Νέμεσις, η Μήδεια, η Σεμέλη, η Ελάρη, η Ερμίππη, η Αιθρια, η Πειρα, η Ευρυμέδουσα, η Λάρισσα, η Πρωτογένεια, η Κασσιέπεια, οι Δαναΐδες η Σιόνη και η Ιπποδάμεια. Δυστυχώς οι αρχαίοι προγονοί μας τέτοιους θεούς λάτρευαν.
Οι θεοί δεν διέπρατταν μόνο πορνείες και μοιχείες αλλά και αιμομιξίες, ο Ποσειδών είχε βάλει στο μάτι την αδελφή του την Δήμητρα εκείνη ήθελε να τον αποφύγει σε αυτήν της την προσπάθεια σκέφτηκε να τον παραπλανήσει λαμβάνοντας κάποια άλλη μορφή, μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε στα κοπάδια του Ωγγεία στην περιοχή της Αρκαδίας ο Ωγγείας ήταν γιος του Απόλλωνος νόμισε λοιπόν ότι ήταν σε ασφάλεια αλλά ο Ποσειδών την πήρε είδηση και τι κάνει; μεταμορφώθηκε σε ίππο, ο ίππος έσμιξε με την φοράδα, ο φλογερός πόθος του Ποσειδώνος εκπληρώθηκε.
Στην Φιγαλία, περιοχή της Αρκαδίας, παρίσταναν την Δήμητρα με κεφάλι αλόγου, διότι σε αυτήν την περιοχή ο Ποσειδών αρσενικό άλογο, ενώθηκε με την Δήμητρα θηλυκό άλογο, ο αδελφός έσμιξε με την αδελφή.
Σε τέτοιο άθλο και ο Δίας δεν πήγαινε πίσω και σε αυτόν η θεά αδελφή του η Δήμητρα υπήρξε αντικείμενο έρωτος για να την πλησιάσει έκανε κάτι παρόμοιο με τον Ποσειδώνα μεταμορφώθηκε σε ταύρο.
Τι να πει κάνεις…. όλων των ειδών τις ανηθικότητες τις διέπρατταν οι θεοί του Ολύμπου και πορνείες και μοιχείες και ασέλγειες και παιδεραστίες και αιμομιξίες από όλα αυτά μας απάλλαξε ο Χριστιανισμός.
Οι θεοί του Ολύμπου μάλωναν μεταξύ τους και μάλιστα πάνω στον καυγά δεν ήταν καθόλου προσεκτικοί στις φράσεις που χρησιμοποιούσαν, λόγου χάριν όταν γινόταν ο Τρωικός πόλεμος και άλλοι θεοί υποστήριζαν τους Τρώες και άλλοι τους Αχαιούς σε κάποια στιγμή η Ήρα διαπληκτίστηκε με την Άρτεμη και την περιέλουσε με τα λόγια «κύων αδεές» που θα πει σκύλα ξεδιάντροπη. Πως τώρα εσύ στοχάστηκες, σκύλα ξεδιάντροπη, να σταθείς αντίκρυ σε εμένα;
Πάντως όσοι έχουν το πάθος της αθυροστομίας βολεύονται να στραφούν προς τους αρχαίους Θεούς, αφού σε αυτούς δικαιώνεται η συμπεριφορά τους αλλά και όσοι έχουν αδυναμία να αφαιρούν τα πράγματα των άλλων και αυτοί έχουν λόγους να συμπαθούν τους αρχαίους μύθους.
Μάλιστα μπορούν να πάρουν και ωραία μαθήματα κλοπής. Ας θυμηθούμε λίγο τον Ερμή, αυτός ο θεός από την βρεφική του ηλικία ήταν άσσος στην κλοπή. Ας δούμε το πρώτο του κατόρθωμα. Στην Πιερία, ο Απόλλων είχε ένα κοπάδι βόδια, βλέπετε αυτός ο Θεός επιδιδόταν και στην κτηνοτροφία, λοιπόν ο μικρός Ερμής έβαλε στο μάτι τα βόδια του Απόλλωνος και αποφάσισε να τα κλέψει αλλά έπρεπε να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην καταλάβει ο άλλος θεός προς πια κατεύθυνση οδηγηθήκαν τα βόδια του. Εκεί υπήρχε μια πεσμένη βελανιδιά αφαιρούσε τμήματα από την φλούδα της και τα έκανε υποδήματα για τα βόδια με χορτάρι, έφτιαχνε πλεξίδες και τα στερέωνε έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν ίχνη. Κλεψιά με τα όλα της…
Οι αρχαίοι μύθοι λένε ότι οι θεοί βοηθούσαν κάποιες φορές του κλέφτες. Στην Ιλιάδα ο Νέστωρ διηγείται τα εξής, όταν ήταν νέος άρπαξε μαζί με άλλους νέους της Πύλου πολλά άλογα από τους γείτονες Ηλείους, ένα δημοτικό τραγούδι λέει κλέφτες βγήκαν στα βουνά για να κλέψουν άλογα, αλλά ο Νέστωρ δεν ενδιαφερόταν μόνο για άλογα αλλά και για βόδια πρόβατα και χοίρους η επιχείρηση ευοδώθηκε έκλεψε πολλά άλογα και κοπάδια από πρόβατα και γουρούνια και βόδια, κατόπιν από τα κλαπέντα ζώα έκανε θυσία στους θεούς και τους ευχαρίστησε, διότι οι θεοί τον βοήθησαν να εξελιχθεί επιτυχώς η επιχείρησις.
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι θεοί βοηθούσαν κάποιες φορές και τους κλέφτες αλλά και μερικοί θεοί έκλεβαν και οι ο ίδιοι Άλλη παράγραφος του θέματος παρατηρούμε στους θεούς του Ολύμπου να έχουν κακία μεγάλη στην ψυχή τους να οργίζονται να θυμώνουν και να προβαίνουν σε πράξεις πολύ άσχημες ο Παυσανίας γράφει στα Kορινθιακά το εξής, ότι ο Ποσειδών οργίστηκε κάποτε εναντίον των κατοίκων της περιοχής της Ερμιόνης και κατέστησε την χώρα τους άγονη, πλημμύρησε δηλαδή την γη τους και τις καλλιέργειες τους με θαλάσσιο νερό. Δηλαδή εάν μια περιοχή δεν είχε πολιούχο τον Ποσειδώνα και προτιμούσε κάποιον άλλον ο Ποσειδώνας εκδικείτο την κατάσταση και άφηνε να πλημμυρίσει η θάλασσα να τους πνίξει.
Κακίες λοιπόν στους αρχαίους θεούς.
Η Ήρα όταν γεννήθηκε ο Ήφαιστος τον αηδίασε που ήταν πολύ αδύνατος και τον πέταξε από τον Όλυμπο ευτυχώς έπεσε στην θάλασσα και τον έσωσαν η Θέτις και η Ευρυνόμη, αργότερα αφού ανέβηκε στον Όλυμπο έψεγε τον Δια για την σκληρή συμπεριφορά του προς την Ήρα, ο Δίας οργισμένος τον πέταξε για δεύτερη φορά από τον Όλυμπο στην Λήμνο έσπασε τα πόδια του και έτσι κουτσαίνει.
Το εκδικητικό πνεύμα το βλέπουμε και στον Διόνυσο ας μεταφερθούμε στον Ορχομενό της Βοιωτίας, εκεί είναι βασιλεύς ο Μινύας και έχει τρεις θυγατέρες την Λευκίππη, την Αρσίππη, και την Αλκαθόη. Αυτές οι τρεις θυγατέρες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν με τις άλλες γυναίκες στην λατρεία του θεού, ο Διόνυσος προσπαθούσε να τις μεταπείσει εκείνες παρέμειναν ακλόνητες και πως αντιδρά τώρα ο θεός ο Διόνυσος; τότε ο Διόνυσος τις έκανε να παραφρονήσουν, βλέπουμε λοιπόν εδώ πως οι θεοί εκδικούνται.
Η Νιόβη ήταν αδελφή του Πέλοπος, άνδρας της ήταν ο Αμφίων βασιλεύς της Θήβας, είχαν επτά γιους και επτά κόρες, καυχήθηκε έναντι της Λητούς ότι εκείνη έχει δυο παιδιά ενώ η τούτη έχει 14 παιδιά και η Λητώ για να εκδικηθεί έστειλε τα παιδιά της να τιμωρήσουν την Νιόβη.
Η Λητώ είχε παιδιά τον Απόλλωνα και την Άρτεμη και ο Απόλλων αναλαμβάνει κυνηγάει τα 7 αγόρια που βρίσκονταν στον Κιθαιρώνα και με το τόξο του τα σκοτώνει όλα και η Άρτεμις πηγαίνει στο παλάτι βρίσκει τα 7 κορίτσια τα οποία ύφαιναν αρχίζει έναν καταιγισμός από βέλη και τα σκοτώνει όλα βλέπουμε λοιπόν και στις κακίες οι θεοί δεν πάνε πίσω και στην εκδικητικότητα δεν πάνε πίσω και οι ρίζες είναι βαθιές ήδη ο πατέρας τους, ο Δίας, είχε συμπεριφερθεί με πολύ άσχημο τρόπο στον πατέρα του τον Κρόνο και τον έδιωξε από τον ουρανό και τον γκρέμισε.
Λοιπόν αυτός είναι ο αρχαίος κόσμος, ένας κόσμος με μύθους, ένα κόσμος με θεούς που είναι γεμάτοι από πάθη και όσοι σήμερα αγαπούν τα πάθη θέλουν να στραφούν προς τους αρχαίους θεούς.
Μας ειδοποίησε γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος, θα αφήσουν λέει την υγιαίνουσα διδασκαλία και επί τα πάθη, επί τους μύθους εκτραπήσονται.
Ο Θεός να μας φυλά από όλες αυτές τις αρρωστημένες καταστάσεις.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ & ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ
http://panoszero.blogspot.gr/2012/06/4.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου